بلاک چین یک فناوری نوآورانه است که به‌طور عمده برای ذخیره‌سازی اطلاعات به‌صورت غیرمتمرکز و امن به کار می‌رود. این فناوری از زنجیره‌ای از بلوک‌ها تشکیل شده است که هر بلوک حاوی داده‌هایی است که به بلوک قبلی و بلوک بعدی متصل می‌شود. این ارتباط به صورت یک ساختار زنجیره‌ای انجام می‌شود، به طوری که هر تغییر در یک بلوک باید توسط سایر شرکت‌کنندگان شبکه تأیید شود، و این امر باعث می‌شود که داده‌ها تغییرناپذیر و امن باقی بمانند.
در بلاک چین، اطلاعات به صورت رمزنگاری‌شده ذخیره می‌شود و هر شرکت‌کننده در شبکه نسخه‌ای از کل بلاک چین را در اختیار دارد. این ویژگی باعث می‌شود که حتی اگر یک یا چند نسخه از داده‌ها خراب یا دستکاری شوند، نسخه‌های دیگر هنوز صحیح و معتبر باقی بمانند. علاوه بر این، فرآیند تأیید اطلاعات به‌وسیله الگوریتم‌های اجماع مانند اثبات کار (Proof of Work) یا اثبات سهام (Proof of Stake) انجام می‌شود که اطمینان حاصل می‌کند تمامی تراکنش‌ها به درستی ثبت و تایید می‌شوند.
بلاک چین در ابتدا برای پشتیبانی از ارزهای دیجیتال مانند بیت‌کوین توسعه یافت، اما کاربردهای آن به سرعت در صنایع مختلف گسترش یافت. از جمله استفاده‌های دیگر بلاک چین می‌توان به قراردادهای هوشمند، سیستم‌های رای‌گیری الکترونیکی، ثبت اسناد مالکیت و حتی پیگیری زنجیره تأمین کالا اشاره کرد.
یکی از ویژگی‌های کلیدی بلاک چین، شفافیت و دسترسی عمومی به داده‌هاست. هر کسی که به شبکه بلاک چین متصل باشد می‌تواند تاریخچه تمامی تراکنش‌ها را مشاهده کند، اما امکان تغییر یا دستکاری این داده‌ها بدون موافقت سایر شرکت‌کنندگان در شبکه وجود ندارد.
در نهایت، بلاک چین به عنوان یک تکنولوژی غیرمتمرکز، مزایای زیادی از جمله کاهش هزینه‌ها، افزایش امنیت، و ارتقاء شفافیت و اعتماد در تعاملات دیجیتال فراهم می‌کند.
تهیه شده توسط گروه آموزشی استان
